Tembra

Adeus Tembra,qué quero tanto

Aldeiña qué tanto amei. Leiriñasque andei

chorando é cantando.

Queixome,que ei de coller,us meus

fillos o anoitecer, é levalos lonxe de done naceron

Quixen lebarlos lonxe,

por qué ó seu pai u quixera

Marcho non por que quero, ti xa sabes

a lembranza que a min faime crebar.

Non me queixo.

Levos pra qué esten xuntos

si Deus quere que a si sea

Deixote meu amor enterrado en.Brión

Brión que tanto quixeches

a hi deixoche Ramon.

Levote no meu corazón

teño que esperar que us nosos

Paxariños, volen du miño

Entón lixeiriña irei pro teu lado
E mentras u tempo pasa, teño medo

que as feridas, me faxan crebar u meu peito Ramón.

Lembranzas da miña Tembra.

Lembranzas du meu amor.

por us teus montes e prados,

canto cantei e choreicon us peiños descalzos

e sin un pano que poñer.

Que si puderan falar, unha cousa

me dixeran.

Nun te marches da tua terra

Os estraxeiros foron moitos pero poucos volveron.

Unha cousa, sei moi serta.

As bágoas no me an de deitar

non ei de morrer sin verte miña aldea

Non sei cando empesou a xente, a emigrar

Moitos veciños marcharon, e outros tantos non viñeron

Moitas, cartas eu lein e outras tantas escribin

en unhas contando penas

y en otras leyendo glorias

sin que po la miña testa pasara que eu tamen a miña

terra deixaba en ela u meu home enterrado

Galicia levote dentro du peito

e nun quero murrer sin verte.